Σαββατιάτικη οικογενειακή βόλτα. Κατεύθυνση προς το πρώην κλωστήριο Μηχαϊλίδη και νυν e-shop jumbo.
-«Mπαμπά…μπαμπά…έλα από ΄δω να καθήσεις και εμείς να κάνουμε ποδήλατο». Πράγματι, κάθισα σ’ ένα ξύλινο παγκάκι ανάμεσα σε ελιές και άλλα καταπράσινα φυτά βραχόκηπου. Η εικόνα του κήπου-πάρκου απερίγραπτη. Μεγάλες πέτρες εναρμονίζονται με το κάλλος του τοπίου, δρομάκια που σέβονται τον περιπατητή, ψιλόλιγνοι φοίνικες ατενίζουν αγέρωχα τον κάμπο.
– «Μπαμπά…μπαμπά…κοίτα τι ωραία χρώματα που έχει το κτίριο!!!» Μέχρι το 1990 λειτουργούσε ως κλωστήριο και πρόσβαση σ΄ αυτούς τους χώρους είχαν μόνο οι εργαζόμενοι. Για πολλά έτη το εσωτερικό συγκρότημα αλλά και ο περιβάλλων χώρος μάχονταν να αντέξουν τη φθορά του χρόνου. Μάταια, όμως, καθώς η παραμέληση και η αδιαφορία «στοίχειωναν» αυτό το επιβλητικό μέρος.
-«Μπαμπά…μπαμπά..έλα από δω να μας κυνηγάς πάνω στους λόφους». Χάνεσαι μέσα στο πράσινο και διόλου δε σε ενοχλεί η πλαϊνή κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Πανδαισία χρωμάτων, ποικιλία ευωδιάς. Μπορείς να τρέξεις, να ξαποστάσεις, να φωνάξεις, να εκτονωθείς, να καταπραΰνεις την ψυχή σου.
– «Μπαμπά…μπαμπά…μέσα στο κτίριο υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν;» Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που τακτοποιούν τα παιχνίδια σας και μας τα στέλνουν όταν εμείς παραγγείλουμε. Βέβαια, σ’ αυτό εδώ το μέρος συνδυάζεται κάτι πολύ όμορφο. Η ελεύθερη πρόσβαση σ΄ ένα πάρκο αναψυχής και η εργασία αρκετών ανθρώπων σε ένα μεγάλο κτίριο.
– «Μπαμπά…μπαμπά…δηλαδή ο κύριος Jumbo έφτιαξε αυτό το πάρκο για εμάς τα παιδιά και για σας αυτό το τεράστιο κτίριο. Τι ωραία θα ήταν να μας έφτιαχνε και ένα κολυμβητήριο!!»
«Αχ…κύριε Jumbo…αχ…μας καλομαθαίνετε», εφόσον η επίσημη Πολιτεία “πετάει χαρταετό”.
Λάζαρος Ι. Κόλλιας
Εκπαιδευτικός
